Σαββίδης, Συμεών

Έλληνας ζωγράφος (Toκάτ, Μ. Ασία 1859 - Αθήνα 1927). Σπούδασε στην Αθήνα στο σχολείο των Τεχνών, με δάσκαλο το Ν. Λύτρα και ύστερα στο, Μόναχο (1880), με δάσκαλο, μεταξύ άλλων, το Ν. Γύζη. Εκεί πέρασε και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, συχνά όμως ταξίδευε στην Ανατολή, όπου εμπνεόταν πολλά θέματα των έργων του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αθήνα. Αν και σπουδασμένος στην Ακαδημία του Μονάχου, ο Σ. ξεκόβει από τη ρεαλιστική - ακαδημαϊκή ζωγραφική ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια του στο φωτεινό πανηγύρι της υπαίθρου και γίνεται από τους πρώτους εισηγητές του εμπρεσιονισμού στη νεοελληνική ζωγραφική και της επίμονης ενασχόλησης με το χρώμα και το φως. Λέγεται ότι στη Γερμανία τον αποκαλούσαν «γιατρό της ζωγραφικής», επειδή συχνά τον καλούσαν συνάδελφοι του να τους δώσει τις συμβουλές του για το χρώμα. Έγραψε και μια χρωματολογία, που δε δημοσιεύτηκε. Αφού ελευθέρωσε την παλέτα του από τους βαρύχρωμους τόνους του εργαστηρίου για να τους αντικαταστήσει με τα ζεστά ηλιακά χρώματα, έσπασε μετά κάθε δεσποτεία του περιγράμματος. Στον «Κινέζικο πύργο του κήπου του Μονάχου» π.χ (Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη), ζωγραφισμένο το 1915, ένα από τα πολλά έργα με το ίδιο θέμα, οι ανθρώπινες μορφές γίνονται φωτεινές χρωματικές μάζες, που λειτουργούν σχεδόν συμπληρωματικά στον πράσινο κάμπο του κήπου. Μια σειρά έργων υπαίθρου («Γυναίκα στον κήπο» και «Στα γλυκά νερά του Βοσπόρου», Συλλογή Κουτλίδη, ο «Κήπος του Μονάχου», σε διάφορες παραλλαγές), συνδέουν το Σ. και με το γαλλικό εμπρεσιονισμό και ιδιαίτερα με το Μανέ, το Μονέ και το Ρενουάρ. Μια άλλη σειρά έργων του έχει ως θέμα τη ζωή της Ανατολής («Μετά το λουτρό», «Ανατολίτισσα με καθρέφτη», «Ανατολίτισσα με ναργιλέ» κ.ά.). Τα ίδια θέματα δεν είναι βέβαια άγνωστα στην ευρωπαϊκή ζωγραφική· ο Σ. όμως, Ανατολίτης ο ίδιος, τα μεταφράζει αμεσότερα στο χρώμα και λιγότερο τα περιγράφει στο σχέδιο, ενώ πάντα μελετά το ρόλο του φωτός (τους «Υφαντουργούς της Ανατολής» τους ζωγραφίζει αντίθετα στο φως). Και για το Σ. πάντως, όπως άλλωστε και για τους μεγάλους δασκάλους του εμπρεσιονισμού, το θέμα είναι περισσότερο αφορμή για την ανάπτυξη της οπτικής χαράς του κόσμου. Συμεών Σαββίδη: «Ο Κήπος του Μονάχου». Ο καλλιτέχνης υπήρξε από τους πρώτους εισηγητές του εμπρεσιονισμού στην Ελλάδα (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα). Σ. Σαββίδη «Φελάχα»: τα θέματα της Ανατολής, στην οποία είχε ζήσει, εμπνεύσανε ιδιαίτερα τον Έλληνα ζωγράφο (Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη).